Ik hoop dat je me niet vergeet,
maar gewoon even aan me denkt.
Zo af en toe.

Dit voelt als,
voor nu
en nog ontzettend lang.

Soms ben ik gewoon bang.
Bang voor wat er komen gaat, bang voor het onbekende. Bang voor gedachtes, waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou hebben. Bang voor gevoelens die ik eigenlijk niet toe wil laten. Bang voor wat anderen er van zullen denken. Bang dat ik alles fout doe en bang om te mislukken. Bang om mensen te kwetsen, maar bang om voor mezelf op te komen. Bang om op de voorgrond te treden en bang om mijn mond open te trekken. Bang om te laten zien wat ik goed kan, maar vooral bang om dingen te doen die ik niet goed kan. Bang om mezelf te zijn.
Soms ben ik gewoon bang.

En net zoals zwanen dat doen,
wil ik mijn hoofd naar je toe buigen en je kussen,
zodat wij samen een hart vormen
zodat wij één zijn.

Ik vind je leuk en lief,
en nog zo veel meer.
Ik zou je graag willen aaien,
maar misschien vind je me dan raar.

Ik weet niet precies wat het is,
maar ik weet dat het iets is.
Misschien weet ik wel helemaal niks,
maar oh, wat ben ik verliefd op jou.