Je zou me kunnen vermoorden, flitst er door mij heen. En even word ik ontzettend bang. Ik zie jouw handen naar mijn nek grijpen. Stevig knijpen ze mijn keel dicht tot ik mijn laatste beetje adem uit blaas. Ik kan het bijna voelen. Of je haalt een mes achter je rug vandaan en je steekt mij meedogenloos in mijn borst. Ik val neer op de koude, betonnen vloer en daar laat je mij achter.
Ik sta tegenover je met mijn rug tegen de deur gedrukt. Een klein straaltje licht valt over mijn blote buik. Ik kan je nauwelijks zien, maar ik voel je. Je bent zo dichtbij me.
Ik voel een rilling over mijn rug gaan als jouw vingertoppen mijn naakte lichaam aanraken. Even houd ik mijn adem in. Vanaf mijn schouders glijden jouw warme handen naar mijn borsten, waar zij even blijven hangen en hun greep verstevigen. Dan glijden ze over mijn heupen naar mijn billen. Ik laat snel wat adem naar buiten glippen. Ik voel mijn hart onrustig in haar kas kloppen en mijn borst beweegt snel heen en weer.
Je zou me kunnen slaan. Met een metaal voorwerp of een stuk hout. Er liggen hier genoeg spullen die je zou kunnen gebruiken. Ik val bewusteloos neer en uiteindelijk bloed ik dood. Hoelang zal het duren voordat iemand mij vind? Zal iemand het ooit merken dat ik hier lig?
Ik kijk naar je, naar de schaduwen die een gezicht suggereren. Je kijkt me aan, maar ik kan aan je blik niet aflezen of je opgewonden of woedend bent. Je doet een stap naar voren en trekt mij tegen jouw warme lijf aan. Ik voel je adem op mijn huid en leg mijn hoofd in mijn nek.
Ik geef me aan je over.
Abonneren op:
Posts (Atom)