Ik en opzoek naar geluk.
Maar het wil nog niet echt lukken.

"Nobody said it was easy."

We zochten naar de eeuwigheid,
maar vonden niet meer dan de nacht.
Teleurgesteld en ontdaan
hebben wij elkaar weer los moeten laten.

"Het doet me nu alleen maar pijn."

Het gevoel van
gemis
overvalt mij niet
is al zo lang aanwezig.

Het verbaast me alleen
wordt met de dag erger.

Ongekend verlangen naar vroeger.

Ik wil overal schijt aan hebben,
maar ik kan het gewoon niet.

Wij verschillen zoveel van elkaar.
Ik ken je niet, nooit gedaan. Toch?
Ik heb gevreeën met een vreemde, gehouden van de anonimiteit.
Ik heb geprobeerd je te begrijpen, je te doorgronden.
Maar je liet me niet
Je hield het voor jezelf
Je hield jezelf
Je hield mij
Voor de gek

Je had me.

"Grenzen zijn er om verlegd te worden."

Ik lach, word duizelig wanneer ik mijn ogen sluit, krijg geen adem, wrijf in mijn ogen, want ze prikken. Ik lach zo hard. Helder denken lukt allang niet meer. Ik blijf maar rondjes draaien, mijn hoofd tolt, mijn lichaam voelt licht. Dan stort ik neer, werp ik mijzelf tegen de grond. De wereld om mij heen beweegt, als een zweefmolen; zo hoog en onbezwaard. Ik hef mijn hoofd op, reik naar de zon, probeer haar aan te raken. Ik lach naar haar, want ze begroet mij met geluk. De wolken strijken langs mijn wangen, voelen zacht aan. Ik wil ze omarmen, liefhebben, nooit meer loslaten.
Vandaag leef ik zonder vrezen, spijt hebben doe ik niet.
Vandaag ben ik zo verdomde gelukkig.

En als ik zeg dat jij liever bent dan ik meen ik dat.
Maar ik durf je alleen niet te zeggen waarom dat zo is.

Je bent niet wie je lijkt
maar dat weet je zelf vast wel het beste.

Ik voel je, nee, ik adem je. Ik ben jou niet, maar zo voelt het wel, soms. Ik ken je zo goed, te goed, misschien. Jij bent mij niet, ook al weet ik dat het voor jou wel zo voelt, soms. Het is niet erg, ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik weet hoe het voelt, hoe jij je voelt.
Ik kan niet wachten, ik wil niet wachten, tot we weer zijn wat we waren, ooit.